Δεν υπάρχει προσβολή του δικαιώματος της ελεύθερης επιλογής δικηγόρου.

 

Αυτό προκύπτει από μια απόφαση του ανώτατου ακυρωτικού της Γερμανίας.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση μια ασφαλιστική εταιρία προσέφερε ένα συμβόλαιο νομικής προστασίας, με το οποίο η ανάληψη των εξόδων για μια δικαστική εκπροσώπηση εξαρτιόταν από την προηγούμενη, ανεπιτυχή, διενέργεια μιας Διαμεσολαβητικής διαδικασίας. Επιπροσθέτως ο Διαμεσολοβητής θα επιλέγονταν από την εταιρία.

Ένας δικηγορικός σύλλογος θεώρησε ότι αυτό δεν ήταν νόμιμο και άσκησε προσφυγή ζητώντας να αποσυρθεί. Κατά την γνώμη του Δικηγορικού Συλλόγου, υπήρχε μια προσβολή κατά του δικαιώματος της ελεύθερης επιλογής δικηγόρου σύμφωνα με το άρθρο 127 του Νόμου για τις Ασφαλιστικές Συμβάσεις (Versicherungs­vertrags­gesetzes – VVG). Μια Διαμεσολάβηση, που εκκινεί και κατευθύνεται από την ασφάλεια δεν προστατεύει τα ενδιαφέροντα του ασφαλισμένου. Η προστασία, όμως, των ενδιαφερόντων του ασφαλισμένου αποτελεί και την υποχρέωση που προκύπτει από μια ασφάλιση νομικής προστασίας. Αυτή πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στον ασφαλισμένο με σκοπό την προστασία των δικαιϊκών του ενδιαφερόντων να εκπροσωπείται δικαστικά ή εξωδικαστικά από έναν δικηγόρο, με έξοδα της ασφάλειας.

Το Εφετείο της Φρανκφούρτης στον Μάιν, συνεδριάζον σε δεύτερο βαθμό, απέρριψε την αξίωση παράλειψης του Δικηγορικού Συλλόγου. Κατά την άποψη του, δεν υπάρχει μια προσβολή κατά του δικαιώματος για την ελεύθερη επιλογή του δικηγόρου. Επειδή το Εφετείο απέρριψε την έφεση, ο Δικηγορικός Σύλλογος προσέφυγε στο Ανώτατο Ακυρωτικό, το οποίο επίσης δεν είδε κάποια προσβολή του δικαιώματος της ελεύθερης επιλογής δικηγόρου και απέρριψε την προσφυγή.

Μια ασφάλιση νομικής προστασίας μπορεί να προσφέρει στον ασφαλισμένο νομική προστασία μόνο για την εκπροσώπηση του σε δικαστικές ή διοικητικές διαδικασίες. Μπορεί περαιτέρω την παροχή της νομικής προστασίας να την εξαρτήσει από την προηγούμενη ανεπιτυχή διεξαγωγή μιας Διαμεσολαβητικής διαδικασίας. Αυτό καλύπτεται από την υφιστάμενη ελευθερία των συμβάσεων σύμφωνα με το άρθρο 125 του Νόμου για τις Ασφαλιστικές Συμβάσεις και δεν έρχεται σε αντίθεση με κάποια από τις εξαιρέσεις, που προβλέπονται στα άρθρα 126 έως 128 των άρθρων του νόμου για τις Ασφαλιστικές Συμβάσεις.

Το Εφετείο και στη συνέχεια το Ανώτατο Ακυρωτικό στη βάση του ουσιώδους για τη Διαμεσολάβηση ζητήματος της αρχής της ελευθερίας των συμβάσεων, θεώρησε ότι ο ασφαλισμένος ήδη με τη σύναψη της ασφαλιστικής συμβάσεως συναινεί στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης. Μια ελεύθερα συναπτόμενη αυτοδέσμευση προς χάριν της Διαμεσολάβησης δεν έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων. Ο ασφαλισμένος επιπροσθέτως μπορεί σύμφωνα με τους Γενικούς Όρους της Ασφαλίσεως να αρνηθεί τόσο τον οριζόμενο από την ασφαλιστική εταιρία Διαμεσολαβητή όσο και συνολικά τη διαδικασία της Διαμεσολάβησης.

 

Δικηγόρος

Διαμεσολαβητής

Εκπαιδευτής Διαμεσολαβητών Αλεξανδρούπολης